Večeras (utorak, 27. april) u 19. sati u Galeriji SKC-a biće otvorena izložba Darije Dragojlović „+− (kao bazni princip homogenog u nehomogenom)”.
Koncept ove serije radova sačinjen je od ličnog preispitivanja principa po kom nastaju univerzalni obrasci koji se u različitim domenima pojavljaju u čovekovom obitavanju. Od realnih savremenih pitanja sa kojima se suočavamo, i koje se tiču polja kolektivnog (poput društvenih normi, političkih i medijskih blokada, ekološke (ne)svesti, konzumerizma, izvesne klaustrofobije u gradskim sredinama) pa do polja individualnog, u vidu apstraktnih, duhovnih poimanja, koje se tiču naših strahova, sećanja, ličnih pomeranja ili postavljanja granica, kao i težine uspostavljanja ravnoteže koja nam je zadata u kolaboraciji Čovek – životna sredina.
Termine homogeno i nehomogeno bih predstavila kao sklad i nesklad u našem egzistiranju u datoj sredini. Homogeno predstavljam kao neprekidnu celinu koja je sastavljena od sistema paralela koje se mogu beskonačno širiti. Ovaj sistem odn. Snop je sačinjen od više paralelnih linija (dok je i sama linija skup za sebe, konstruisan od tačaka). Homogeno na ovaj način, ujedno predstavlja univerzalni princip građenja prostora ili formiranja određenog Sistema (obrasca). Princip homogenog sagledavam kroz razne forme, poput tkanja, štriha u slikarstvu, slaganje memorije, ćelijske deobe, geometriju, odnosno fizičkim ili umnim širinama koje mogu ići u nedogled poput prave u geometrijskom sistemu, koja je beskonačna do trenutka dok ne postane duž određena tačkama. Snopovi se poput slojeva nadovezuju jedan na drugi, u širinu i dužinu. Što se više slojeva slaže po ovom principu, gradi se površina koja ima kompaktniju i monolitniju strukturu.
Nehomogeno, opozitno homogenom, bi bilo sve što homogenu sredinu okružuje u prostoru. Koliko god da je određena celina kompaktna u datom prostoru (sredini), odn. homogena, ona će zajedno sa tim prostorom uvek rezultirati nehomogenost. Poput matematičkih operacija, plus i minus uvek daju minus. Prostor ili sredinu ujedno tumačim i kao fizičko (opipljivo) i umno (neopipljivo), u zavisnosti od konteksta i pojave. U svom radu se pre svega baziram da vizuelno predstavim paralele odn. snopove linija, u raznim odnosima i kvantitetima, čiji je pravac vertikalan (vertikala kao vizuelni prikaz beskonačnog i dinamičkog, sa tendencijom širenja u nedogled) i koje svojim rasporedom, odnosno međusobnim odnosom grade novu celinu i stabilnost.
Homogenost, kao što je napomenuto, je ujedno i monolitna, kompaktna predstava koja interaguje sa haotičnom sredinom, stvarajući zajedno određenu ravnotežu (nehomogeni zbir). Ali osnovni, esencijalni balans, koji čini homogeno stabilnim, i koji teži ka utopističkom nivou, svela bih na dva opšta simbola – plus i minus. Time, kao savršen odnos, bazu Homogenog (u nehomogenom) predstavljam kroz + − princip. Ovaj princip se može tumačiti i kao dat esencijalni i početni sistem funkcionalnosti života u datoj sredini. Plus – minus relacija je svakako univerzalni simbol za mnoštvo pojava (sabiranje-oduzimanje, blizu–daleko, toplo–hladno, pozitivno-negativno itd.) Za pojašnjenje svog rada, uzimam Toplo – Hladno odnos kao vodeći. Sa naglaskom na njegov značaj, ali i nepostojanja života bez njega. Toplo – Hladno je odnos koji konstantno varira, manifestuje se pretežno vidljvim razlikama, direktno osećajući posledicu te dinamike na koži, dok neravnoteža ovog principa dovodi pak do neminovne katastrofe, odnosno potpunog obrta. Toplo – hladno odnos je konstantna promenljivost, koja beži i vraća se, dok na središnjoj vrednosti je najfunkcionalniji, odn. najproduktivniji.
Vizuelni identitet svojih radova svesno poistovećujem sa grafičkim pojašnjenjima, znacima ili grafikonima šematskih prikaza raznih pojava i stanja (npr. crvena i plava kao parameter toplo–hladnog, gustina linije kao simbolička predstava prohodnosti – neprohodnosti), sa jasnim aludiranjem na znakovni odn. matematički jezik u predstavljanju odredjene realnosti ili subjektivnog osećaja.
Darija Dragojlović, rođena u Kraljevu, 6. avgusta 1996. godine. Trenutno je na završnoj godini master studija na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, departman likovnih umetnosti, smer – slikarstvo, u klasi profesora Vidoja Tucovića. Završila je osnovne studije na Filološko-umetničkom fakultetu kao diplomirani primenjeni umetnik, na odseku zidno slikarstvo, u klasi profesora Gorana Rakića. Dosad je realizovala dve samostalne izložbe, dok je učestvovala na više grupnih. U svom radu se izražava u polju crteža, slike i instalacije. Od ove godine je jedna od urednika likovnog programa galerije Šok Zadruga.