Građani koji zbog udarnih rupa, oštećenja ili bilo kojih drugih smetnji na putu oštete svoje automobile, imaju pravo na odštetu. U zavisnosti od toga da li je javni put državni ili lokalni, zahtev za odštetu vozač podnosi upravljaču puta. Iako procedura zna da bude iscrpljujuća, stručnjaci poručuju vozačima da budu istrajni u naplati štete koju su pretrpeli.
Udarne rupe ne prestaju da stvaraju probleme Nišlijama koji nakon događaja u Ulici Dimitrija Tucovića, gde je na nekoliko automobila došlo do pucanja guma i oštećenja felni nakon prelaska preko neobeleženog kratera, postavljaju pitanje ko će platiti štetu.
To pitanje regulisano je Zakonom o javnim putevima gde stoji da je upravljač javnog puta dužan da obezbedi trajno, neprekidno i kvalitetno održavanje i zaštitu puta, u cilju nesmetanog i bezbednog odvijanja saobraćaja uključujući i organizaciju naplate putarine, kao i da snosi troškove štete.
Upravljač javnog puta odgovara za štetu koja nastane korisnicima puta zbog propuštanja blagovremenog obavljanja radova na održavanju puta propisanih ovim zakonom, odnosno zbog izvođenja tih radova suprotno propisanim tehničkim uslovima i načinu njihovog izvođenja – stoji u Zakonu.
Po rečima inženjera saobraćaja Dejana Bogićevića, upravo tom upravljaču podnosi se zahtev za odštetu, odnosno JP „Putevi Srbije“ ako se radi o državnom putu ili opštini i gradu kada je reč o lokalnom putu, a svemu tome prethodi nezaobilazna procedura.
Kako kaže, kada dođe do nezgode prvi korak je pozivanje Saobraćajne policije da izvrši uviđaj. Ono što mnoge advokatske kancelarije predlažu je da vozači takođe sami snime ili fotografišu lice mesta i sačuvaju kontakte svedoka, jer će u slučaju da upravljač puta osporava njihove tvrdnje, imati dodatne dokaze.
Nakon toga vozač treba da ode u svoje osiguravajuće društve koje mu evidentira štetu koja je nastala i da nakon toga angažuje veštaka mašinske struke koji će da izvršiti procenu tog oštećenja. Na osnovu zapisnika o izvršenom uviđaju policije, procene oštećenja i vrednosti štete na vozilu, vlasnik odnosno onaj koji je upravljao vozilom podnosi odštetni zahtev upravljaču puta – objašnjava on.
U zavisnosti od toga kojoj kategoriji put pripada, odštetni zahtev za nadokadu štete podnosi se JP „Putevi Srbija“ pod čijom ingerencijom su državni putevi ili gradu i opštini na čijoj teritoriji se lokalni put ili ulica nalaze.
Ukoliko upravljač puta odbije zahtev, ili isplati manju naknadu od pretrpljene štete, oštećeni vozači mogu se obratiti sudu radi dosuđivanja naknade.
Problemi oko utvrđivanja štete obeshrabruju vozače
Kako Bogićević radi i kao saobraćajni veštak, kaže da se vozači često obeshrabre, jer se u praksi dešava da iz policije u slučaju izlaska na lice mesta, najavljuju moguću prijavu protiv vozača zbog neprilagođene brzine uslovima i stanju puta.
- Ono što je tu vrlo često problem je što im policija signalizira da oni u slučaju izlaska na lice mesta moraju da podnesu krivičnu ili prekršajnu prijavu protiv tog vozača i to dosta vozača odbije, kaže on.
Međutim, ističe da to nije nikakav problem i da vozači treba da insistiraju izlazak policije i zapisnik sa lica mesta, jer mogu angažovati veštaka saobraćajne struke koji će proceniti da li je oštećene nastalo greškom upravljača puteva zbog neodržavanja puta ili obeležavanja neke rupe.
Ukoliko oštećeni ima advokata koji je stručan u tom pogledu, on će na kraju dobiti spor. Na kraju će sudski spor biti takav da će upravljač puta biti u obavezi da nadoknadi štetu i naravno sve sudske troškove, kaže Bogićević.
Zašto dolazi do toga da se vozačima unapred najavljuju prijave, kaže da nema objašnjenje i da je to pitanje za policiju, a takođe napominje i da gradovi ili opštine često znaju da prebacuju odgovornost na preduzeće sa kojim su sklopili ugovor o održavanju puteva.
Opština ili Grad angažuju neko preduzeće, ali onaj ko je pretrpeo odštetni zahtev nema nikakve veze sa njim. On odštetu potražuje od upravljača puta, a upravljač puta to refundira od onoga kome je poverio održavanje, objašnjava on.
Zbog toga ističe da je bitno angažovanje advokata, kako bi se sprečilo prebacivanje odgovornosti i obeshrabrivanje podnosioca zahteva i da je u pojedinim situacijama strpljenje i istrajnost oštećenih ključna kako bi se naplatila pretrpljena šteta.