Dvotomna knjiga „Dvadesete“ Čedomira Višnjića biće predstavljena u sredu, 29. oktobra, u 19 sati, u Narodnoj biblioteci „Vuk Karadžić“ u Kragujevcu. Knjiga je objavljena u izdanju Srpskog nacionalnog vijeća u Zagrebu, a promociju organizuje Udruženje Srba iz Hrvatske „Nikola Tesla“.
O knjizi:
Prvi tom nosi naslov – Propali izlet pukovnika Maksimovića, a drugi – Hvala ti, Srbijo lepa.
O prvoj knjizi prof. dr Milorad Pupovac je napisao:
- Glavna tema knjige Dvadesete: knjiga I: Propali izlet potpukovnika Maksimovića autora Čedomira Višnjića su zajedniča državna ideja i praksa, tj. hrvatsko-srpski odnosi gledani iz „prečanske“ srpske perspektive. Ta perspektiva je jasno oblikovana i artikulisana u Višnjićevim tumačenjima i komentarima. To bi značilo da je u njoj autor razvio treću i svoju perspektivu razumijevanja i tumačenja, a što predstavlja iznimno značajan doprinos razumijevanju tih odnosa kako za dvadesete tako i za kasnije godine. Naročito za četrdesete i devedesete.
Akademik Ljubodrag Dimić rekao je:
- U vodnim delovima knjige, po nama od izuzetne važnosti, kolega Višnjić je znalački prezentovao
složenu istoriju „jugoslovenskog projekta“. Skrenuo je pažnju čitaocima na činjenicu da su brojni
pokušaji osmišljavanja velike zajedničke države završeni nekom „merom nasilja“ koje je bilo
posledica iznuđenih pokušaja njenih tvoraca da ta država, posle rata u kome su jugoslovenski narodi
bili suprotstavljeni jedni drugima, postane „novi okvir“ za rešavanje „starih problema“. Autor je
progovorio o posleratnoj „izgubljenosti“ srpskih i hrvatskih nacionalnih politika, nedoraslim
elitama kojima je „zapalo“ u dužnost da rešavaju postojeće nacionalne, političke, ekonomske,
kulturne probleme, složenim međunarodnim odnosima unutar svetskog poretka „dizajniranog“ u
Versaju, posleratnim socijalnim potonućima i neodoljivosti revolucionarnih ideja i pokreta
spremnih da menjaju svet.
O drugoj knjizi Čedomir Antić je napisao:
- Višnjić u jednom od zaključaka knjige formuliše tezu da je doslednost u ustavnim rešenjima mogla da promeni političku istoriju srpskog naroda i jugoslovenske ideje ili makar „prekrati muke“ i
skrati vreme postojanja jugoslovenske države. Krivudanja i privremena rešenja su, tvrdi autor, uzrok
najvećih kriza i neuspeha u savremenoj političkoj istoriji ovih krajeva. Ovaj zaključak predstavlja
jedan izuzetak, Čedomir Višnjić se inače uzdržava od iznošenja svog mišljenja posebno kad je reč o
formulisanju dugoročnih zaključaka. Pišući dosledno decentrirano on vodi čitaoca kroz
mnogobrojne, često protivurečne i kontroverzne izvore koje analizira, kao i najsloženije istoriografske probleme koje razlaže i rešenja predlaže nenametljivo, uzdržano ostavljajući
prostora za neodlučno ili suprotno mišljenje. Osim blage doze dobronamerne sete i melanholije, ovaj
istoričar prognanog naroda, pronašao je u izvorima vezanim za lokalne sredine – naizgled teme
pomoćnih istorijskih nauka – ustvari duboke, višeznačne i utemeljene intepretacije složenih
procesa, koje su istoričari do sada većinom objašnjavali interpretirajući delovanje male grupe glavnih protagonista istorijskih događaja i za njih vezanih izvora, oslanjajući se i na naknadne pameti ili najmudrije glasove elite po sopstvenom izboru.
Tihomir Ponoš je rekao:
- Višnjić opisuje i analizira sedam godina rascjepa koji su gotovo neprekidnim povećanjem
političkih napetosti (uz neuspješan pokušaj vlade Radića i radikala) na koncu rezultirali slomom
parlamentarizma i praktično slomom države uvođenjem diktature kralja Aleksandra. Rascjepi su
brojni: međunacionalni, unutarnacionalni (kako među Srbima tako i među Hrvatima), politički,
ideološki, društveni, ekonomski. Na završnoj točci tih rascjepa je pokušaj ponovnog objedinjavanja
kroz diktaturu, a to je trenutak kada većina Srba u Hrvatskoj shvaća (ili može shvatiti) svu
kompleksnost svog položaja koja se, na izmaku prvog desetljeća po ujedinjenju, manifestira u položaju SDS-a: napušteni od krune, uglavnom prezreni od stranaka iz Srbije, u funkcionirajućoj interesnoj koaliciji s HSS-om u kojoj stranka sve više poprima funkciju mnogo mlađeg brata, bez snažnog lidera kakav je bio Pribićević i u trenutku dvorskog nametanja integralnog jugoslavenstva bez snažnog ideološkog oslonca jer je glavna ideja, ujedinjena država, u koju je stranka investirala svoj politički kapital i moć de facto propala za što i ona sama ima zasluga.“
Čedomir Višnjić ( Ogulin , 9. februar 1960 ) jeste istoričar , političar i pisac . Predsednik je Srpskog kulturnog društva „Prosvjeta“ od 2002 . godine. Bio je pomoćnik ministra za kulturu Republike Hrvatske od 2004 . do 2012 . godine. Školovao se u Dubravama, Ogulinu i Zagrebu gde je diplomirao politologiju na Fakultetu političkih nauka . Radio je u Hrvatskom zavodu za penziono osiguranje od 1985 . do 1991 . godine. Od 1996 . do 2004 . godine vodio je izdavačku delatnost SKD Prosvjeta. U svojim radovima bavi se istorijom Srba u Hrvatskoj .