Predstava “Dvesta“ Petra Mihajlovića, u režiji Jovice Pavića, biće izvedena sutra od 20 časova na sceni Knjaževsko–srpskog teatra. Reč je o značajnoj predstavi ne samo za kragujevačku, nego i srpsku pozorišnu i kulturnu scenu, jer se u ovoj godini obeležava 200 godina od stvaranja moderne srpske države i proglašenja Kragujevca za prestoni grad.
U jednom vrlo uspelom žanrovskom sinkretizmu, Mihajlović je prikazao istoriju naših prostora u proteklih 200 godina na pomeren, iščašen, sarkastičan, na momente veoma duhovit, a na momente potresan i bolno otrežnjujući način. Predstava „Dvesta“ govori o nama pre i nama danas, kroz jednu „tipičnu“ srpsku porodicu koja se snalazi i pliva u svim režimima i sistemima i iz svega izlazi kao pobednik (da li?).
U predstavi „Dvesta“ učestvuje više od 40 glumaca i statista. Scenograf predstave je Boris Maksimović, kostimograf Jelena Janjatović, kompozitor Dragoslav Tanasković, koreograf Nela Antonović i lektor Andrijana Videnović. U predstavi igra skoro ceo glumački ansambl Knjaževsko-srpskog teatra iz Kragujevca.
U predstavi igraju: Ivan Vidosavljević, Jasmina Dimitrijević, Miloš Krstović, Nenad Vulević, Isidora Rajković, Todor Jovanović, Nikola Milojević, Čedomir Štajn, Katarina Janković, Dragan Stokić, Mladen Knežević, Đorđe Simić, Ana Todorović Dialo, Bogdan Milojević, Marija Rakočević, Matija Ristić. Statisti su Isidora Arsić, Anastasija Đorđević, Milica Đorđević, Ilija Ivanović, Stanislava Ljubić, Jana Mijailović, Filip Milikić, Mina Nešić, Danica Petrović, Predrag Simić, Avram Cvetković. U izvedbi učestvuju i deca iz dramskog studija „Petar Pan“: Janko Avramović, Anastasija Veljović, Mateja Danilović, Nemanja Đelić, Bojana Jovanović, Aljoša Labudović, Todor Milićević, Strahinja Mišković, Nina Mrkić, Lena Petrović, Emilija Radosavljević, Maša Stanković, Milan Tomić, Sava Ćuković, Đurđa Ubavkić.
Reč pisca: Uprkos otvorenim ili prikrivenim sukobima među državama, među narodima i nacijama, među ljudima, uprkos prekrajanjima granica, prekrajanjima same istorije i prekrajanjima legendi i mitova, uprkos industrijskoj, tehnološkoj evoluciji, uprkos digitalizaciji, globalizaciji, uprkos politici, umetnosti, religiji, spinovanju, silovanju, uprkos medijima, uprkos novcu i odsustvu istog, uprkos bilo kakvom sistemu ili odsustvu istog, uprkos prostom protoku vremena,stiče se utisak da se u poslednjih 200 godinau Srbiji malo toga suštinski promenilo jer se u osnovi svega i dalje nalazi čovek sa svim svojim mnogobrojnim manama i malobrojnim vrlinama. I umesto da porodica, ta „biološka i edukativna grupa“, bude lek čije će ozdravljenje doprineti ozdravljenju pojedinca, a zatim i svega što sledi, stvari se, gotovo bez izuzetka, odvijaju u suprotnom pravcu pa se gotovo neizlečive bolesti stvarnosti koju živimo lagano uvlače u porodicu, tu „osnovnu jedinicu društva i sveta“, preteći da je i u potpunosti razore.Spajanje najznačajnijih i najzanimljivijih, a komplementnih, istorijskihličnosti i činjenicaprethodnih 200 godina i aktuelnih novinskih naslova i TV priloga, počev od proglašenja Kragujevca za prestonicu Srbije, pa sve do današnjeg dana i aktuelnog štrajka „Fijatovih“radnika, u jednu vremensku ravan,stvoriće imaginarni poligon za vrlo stvarnu i životnu dramu jedne prosečne srpske porodice koja gubi u pokušaju da funkcioniše u ovakvom nefunkcionalnom društvu. Tekst dramskog omnibusa Dvesta „žanrovski“ je, nalik samom životu, „sve“: dokumentarizam i fantastika, parodija i tragedija, melodrama i horor, komedija i opelo, poezija i mašine, glad i alavost, partija i pasoš, novac i vazduh, smrt, ali možda i nekakva nada!