Šumadijsko selo Ramaća, nadomak Kragujevca, jedino je u Srbiji u kojem su ograde, pomoćni objekti, česme i saksije građeni od domaćeg poludragog kamena. Na brdu Glavica, skrivenom u šumi, pre više od pola veka pronađeno je nalazište opala, koji se tada i kopao, a zatim izvozio u Nemačku.
Prema svedočenju meštana, istraživanja su započela 1969. godine, kada je inženjer iz Topole sa ekipom otkrio rudnik opala i angažovao mladiće iz sela da ručno kopaju kamen. Iako je kamen bio atraktivan, a dublji slojevi kvalitetniji, obećanja o otvaranju pravog rudnika nikada nisu ispunjena. Kopanje je trajalo oko sedam meseci, nakon čega su radovi obustavljeni.
Lokalno stanovništvo, koje je uglavnom bilo okrenuto poljoprivredi i stočarstvu, nije imalo koristi od eksploatacije, osim što je deo kamena korišćen za izgradnju kućnih dvorišta i pomoćnih objekata. Meštani navode da je bilo pojedinaca, poput istraživača koji je svakodnevno odnosio pune rančeve opala, koji su izvukli dobit.
Danas u Ramaću povremeno dolaze posetioci zainteresovani za kamen, a cena se, prema rečima meštana, kreće oko pet evra po kilogramu. Stručna istraživanja potvrdila su da se u brdima ovog sela mogu pronaći opal, kvarc i kalcedon, ali eksploatacija većih razmera nikada nije zaživela. Umesto toga, poludragi kamen završava na seoskim putevima, pa se u Ramaći, kako kažu meštani, i traktori voze po jedinstvenim makadamima od opala.